Krijg wel eens opmerkingen over mijn sombere berichten die er wel eens van mij op Facebook staan. Ja dat klopt, het is dan niet zo dat ik alles in het leven heel zwart zie maar de zon schijnt op dat moment even minder fel in mijn leven. Ondanks dat er dan echt wel leuke dingen gebeuren, maar de leuke dingen sneeuwen dan enigzins onder in het geweld van de minder leuke momenten.
Afgelopen week was er dus eentje die ik maar snel wil vergeten. Ooit heb ik om mezelf te moeten beschermen tegen verdriet en afstand moeten nemen van een aantal mensen, maar het blijft moeilijk want je kunt dan wel afstand hebben genomen, maar banden kun je onmogelijk verbreken en wanneer een persoon dan jarig is, dan ben je even terug bij af. Vooral als de buitenwereld je dan feliciteert met deze persoons verjaardag, niet wetende dat je daar niet komt.
Gelijktijdig merk je dan dat vrienden je alleen willen zien wanneer je vrolijk bent en naar aanleiding van een depressieve bui een jaar eerder, word je dit jaar niet meer uitgenodigd op een feestje. Ach, wellicht krijgen ze zelf ook eens te maken met de minder mooie kant van het leven en zien ze nog eens in dat ze dan zelf ook wel wat extra steun kunnen gebruiken van de mensen rondom hen. Maar 2 negatieve momenten zijn niet echt wat je kan gebruiken op een moment dat het op mijn werk ook niet altijd naar wens verloopt.
Gelukkig hebben we het weekend van zaterdag en zondag gehad, op naar Pinkstermaandag, waar bewust is gekozen voor iets vrolijks, alhoewel de Vengaboys voor mij niet garant staan voor vrolijkheid, maar de mensen met wie ik op stap ben zeer zeker wel. Alleen krijg je op maandagmorgen te horen dat kleinkind van vrienden is overleden na een ernstige ziekte, kleine meid was nog maar 4 jaar. Zoveel onrecht in de wereld, waarom moet zoiets gebeuren? Ach dan de dinsdag, dankbetuiging van een goede kennis, haar man is enige weken terug overleden, veel te jong. Bah is er dan alleen maar ellende? Gelukkig mag ik weer aan het werk en even afstand nemen van de sores om me heen.
Nou vergeet het maar, hier word ik direct weer met de neus op de feiten gedrukt. Onzekerheid! Woensdag zit er een groot pakket met theezakjes bij de post, honderden zakjes die ik allemaal krijg, wat zeg ik, misschien wel duizend. Mega veel zakjes uit verre landen, die ik allemaal mag doorspitten. Maar is de reden dat ik dit krijg wel zo leuk? Nee beslist niet. Wederom even met de neus op de betrekkelijk van het leven gedrukt.
Eindelijk is het vrijdag, even 3 dagen voor mezelf, geen werk maar zorgen dat ik de depressieve buien weer naast me neer leg. Tijd voor lezen, tuinieren, theezakjes, thee-reviewen, fietsen en nog meer leuke ontspannende bezigheden. Alleen jammer dat een aantal personen geen deel meer willen uitmaken van de leuke momenten in mijn leven.
