Lezen, misschien wel het mooiste wat er bestaat. Er is alleen een nadeel aan verbonden, er gaat zoveel vrije tijd in zitten. De afgelopen maanden ben ik niet veel verder gekomen dan wat tijdschriften ed. Niets mis mee, maar allemaal wat oppervlakkig. Her en der wordt mij wel eens wat aangeboden en dit beland vaak op een grote stapel, tot het moment dat ik even genoeg heb van theezakjes en dikke boeken, dan komen de tijdschriften in beeld en lees ik dus in februari hoe ik mijn huis kerstproof moet maken.
Maar afgelopen week kwam er na jaren zoeken iets leuks op mijn pad. Ergens eind jaren 70 en begin 80 kocht mijn vader een boekje over belevenissen van iemand in kamp Neuengamme. Dit boek is ook door mij gelezen en daarna bij mijn ouders in de kast beland en eigenlijk is er nooit weer naar omgekeken. Na het overlijden van mijn moeder zijn de meeste oorlogsboeken met mij meegegaan en hier op zolder terecht gekomen. Via het boek “Jouw hart sta ik nooit meer af” is mijn interesse in kamp Neuengamme aangewakkerd en dus op zolder aan het zoeken naar dit boek. De hele zolder is doorzocht, mijn eigen boekenkasten. Maar het boekje was dus niet in mijn bezit. Tijden aan het zoeken geweest en met hulp van oud collega Andries, heb ik eindelijk het boek kunnen bemachtigen via Boekwinkeltjes.nl
Woensdag in de bus en gelijk begonnen, maar wat lees je een boek heel anders dan wanneer je 20 bent. Zoals misschien wel eens geschreven, is mijn oom om het leven gebracht in dit kamp en als ik dan lees wat daar allemaal voor praktijken hebben plaats gevonden, dat gaat je door merg en been.
Wetende wat mijn oom allemaal heeft moeten doorstaan voordat hij zijn laatste adem uitblies, dan wil je eigenlijk het boek aan de kant gooien en verder niets meer lezen. Maar 2 avonden en het boek is uit en duizenden vragen spoken door je hoofd.
