Afgelopen donderdag stond voor mij in het teken van wandelen. Dit keer niet zelf de schoenen aan, maar samen met een groep collega’s naar Nijmegen. Al enige jaren hebben we een ontzettend leuke marketing actie dmv het versturen van telegrammen naar familie en vrienden die de Vierdaagse lopen in Nijmegen. Al enige weken van te voren kunnen de fans en achterblijvers in het noorden een “gelukstelegram” opsturen naar de krant. Deze worden door ons geprint en in een envelop gedaan.
Op de derde dag de beruchte Zevenheuvelen dag vertrekt er dan een delegatie van Dagblad van het Noorden naar Nijmegen om daar ergens langs de route een Trefpunt te maken van onze krant met uiteraard kranten, stoelen en natuurlijk de gelukstelegrammen. Aangezien dit al jaren wordt gedaan, is het voor veel noordelijke lopers een locatie waar men naar uitkijkt en waar men dus iets leuks van het thuisfront verwacht. Even een steuntje in de rug op deze moeilijke dag.
Fennie en Gerry
Dit jaar ben ik mee geweest en ik kan daarover maar 1 ding zeggen, het was fantastisch op mee te maken. De eerste Groninger loper die ons passeerde was een oude bekende, wandelaars uit de rest van Nederland die reeds van te voren een bericht hadden gekregen via hun familie dat ze zich moesten melden bij de stand van DvhN en tot hun verbijstering een onverwacht bericht kregen. Maar ook schrijnende verhalen, mensen die na een vreselijke ziekte de draad weer oppakken en dit als een overwinning zien, vrouwtje die zeer kort geleden haar man plotseling is verloren en nu binnen enkele weken deze dagen alleen moet lopen en via ons vele “telegrammen” ontvangt, van vrienden en familie die haar steunen. Ach het is zo ontzettend leuk om te doen. Maar natuurlijk ook mensen die hopen op een berichtje maar waar niemand iets voor heeft opgestuurd, maar die wel heel blij maken met een praatje, krant, pepermuntjes en even Grunnings proatn. Net als thuus.
Al met al een geweldige dag en dan ineens is het over en komen de laatste wandelaars voorbij. Soms moeizaam, soms kwiek en stevig doorstappend, maar bewust gekozen om wat later te vertrekken en niet in de grote meute te lopen. Merendeel op hoge wandelschoenen, maar ook verrassende uitzonderingen op sandalen of zelfs 1 euro slippers van de Action omdat de voeten geen schoenen meer kunnen verdragen. De een in een perfecte wandeloutfit, de ander in een dagelijks kloffie, maar ook vreemd uitgedoste figuren. En wat te denken van militairen met een volle bepakking?
Volgend jaar de 100ste keer, de kans is groot dat we dan als Dagblad van het Noorden wederom present zijn. Geen idee of ik mee kan en ga, maar wanneer ik de mogelijkheid krijg om weer mee te gaan, dan ben ik er zeer zeker weer bij.
