Ik spreek hier vaak over mijn andere hobby’s en tijdverdrijf. Het merendeel van deze verhalen gaat dan over mijn passie voor muziek. Een leven zonder muziek is voor mij bijna niet voor te stellen. Afgelopen weekend stond nog in het teken van het dorpsfeest bij ons in het dorp. 5 dagen feesten.
Nu niet gelijk denken dat ik daar elke avond rondloop, want dat is beslist niet het geval. Woensdag en donderdagavond ben ik aanwezig, vrijdag en zaterdag staat veel in het teken van muziek voor jongeren en laat ik dus lekker aan me voorbij gaan en zondagavond, zoals al jaren de coverband Beethoven.
Maar ik wil het ook eens over iets totaal anders hebben, een hobby waar ook veel tijd in gaat zitten, het verslinden van boeken. Geen streekromans oid, nee mijn voorkeur gaat uit naar waargebeurde verhalen en het lezen van biografieën. Vertelde ik vorige week over het boek “Gais” en “Jouw hart sta ik nooit meer af”, ondertussen ligt er al weer een ander op het nachtkastje. “de Blikken Dominee” voor de Friezen onder jullie, wellicht bekend, waargebeurde verhalen uit Harlingen. Maar dit boek moet ook snel uit want er ligt wel een heel mooi en indrukwekkend boek op me te wachten “De Ramp in de Lubecker Bocht”. Het drama met een boot vol mensen uit kamp Neuengamme, die bijna aan het eind van de oorlog nog de dood vonden op de Oostzee. Kamp Neuengamme en alles wat daarmee te maken heeft spreekt me altijd ontzettend aan, mijn oom Jacob Schol is daar ook om het leven gekomen. Nog altijd bezit Egmond aan Zee, een straat met de naam Jacob Schol plantsoen.
De oorlog speelt ondanks dat ik het natuurlijk niet mee heb gemaakt, altijd een grote rol in mijn leven. Mijn vader die als jonge vent, Egmond achter zich moest laten en als evacué naar Sappemeer moest, mijn opa en oma, die nog nooit verder waren geweest dan Alkmaar, werden gehuisvest in Zuidbroek, evenals mijn tante die met haar kinderen ook in Zuidbroek werd opgevangen, wetende dat haar man gevangen zat. Altijd speelt de oorlog als een rode draad door mijn leven. Mijn vader vond hier de liefde van zijn leven en ging nimmer terug naar zijn Egmond. Mijn opa en oma, vonden hier vrienden voor het leven en mijn tante kreeg hier te horen dat haar man overleden was. Verhalen die je als kind weinig zeggen, maar die steeds meer een rol spelen in mijn leven. Vandaar ook mijn liefde voor het lezen van boeken omtrent de oorlog.
