Zaterdag morgen 5 uur, ringggg, vreselijk mijn wekker gaat en ik heb het gevoel dat ik amper in mijn bed heb gelegen, maar ik moet er toch echt uit. Om 6 uur zal José voor de deur staan en gaat de lange reis beginnen richting het verre Rijsbergen. Ach eenmaal bezig dan valt het ook nog wel weer mee en voor je het weet is het 10 voor 6, de auto ingeladen en daar is ze al. De dag begint goed want reeds om 6 uur rijden we al op de A7.
Dit keer niet via Heerenveen en de polder, nee we gaan richting Assen, Zwolle en de Veluwe. O wat gaat dat lekker, bijna geen verkeer op de weg en we kunnen lekker opschieten. Voor de mensen die nu denken, die beide dames rijden met 150 km per uur de wegen over. Nee hoor, het is een mooie route, we rijden op ons gemak Nederland door. Maar wat heerlijk, geen file’s en wegwerkzaamheden.
Voor we het weten zijn we bij Utrecht en zakken verder af richting het zuiden, de TomTom wijst ons een andere route als de andere keren maar ook hier kunnen we genieten van de mooie Hollandse landschappen. Koeien in de wei, lammertjes die volop aan het spelen zijn, maar ook molens en kerktoren die afsteken tegen de grauwe luchten. Want zijn we nog vertrokken met mooi weer, ondertussen begint het te regenen.
Maar nog steeds gaat het lekker en als we zo doorgaan, dan zijn we om 9 uur reeds in Rijsbergen. Waarschijnlijk hebben we toch iets harder gereden als de planning, want om 10 voor 9 rijden we de parkeerplaats op van de Koutershof. We zijn niet de eersten, Marja Z (ja zij van de Knol), Germaine, Judith en uiteraard Piet zijn al aanwezig. Wat fijn om lekker vroeg te zijn, we hebben nog alle keuze om een mooi plekje te kiezen en dat wordt dus lekker bij het raam, zodat we ook de vensterbank nog tot onze beschikking hebben.
Eerst een aantal mensen begroeten, spullen uitpakken en dan gaat het gelijk beginnen. Maar ook raak je dan gelijk de controle over tijd kwijt, de een na de ander wil in je spullen kijken (en ik bij hun natuurlijk) en wanneer je dan weer eens op je horloge kijkt, dan is het al weer 12 uur geweest. Geen nood, de dag is gelukkig nog lang zodat je ook met al die anderen nog kunt ruilen.
Bovenstaand zakje krijgt mij als eigenaar, bedankt Nelly, ondanks de kleine beschadiging ben ik er heel erg blij mee want dit zijn zakjes die je bijna nooit tegenkomt. Het ruilen gaat door, Belgen willen graag wat oudere zakjes kopen en ik neem ook even de tijd voor wat te drinken, eten en even mijn rug in een andere houding brengen. Meer dan 3 uur voorover hangen in bakken en je rug geeft aan dat hij graag even recht wil. Tijd voor een praatje her en der. Tijd voor Joke, Bart en Steve, Sandra en Anneke. De laatste is weer erg blij met de laatste T-Post en bedankt me nogmaals voor het vele werk wat Joke en ik hier aanbesteden. Met Joke bespreek ik nog even wat zaken rondom de T-Post en maak kennis met buurman Jaap. Goh wat is het wereldje klein, blijkt hij weer familiebanden te hebben met Groningen en komt zijn schoonmoeder praktisch bij om de hoek vandaan. Leuk om de zien dat een buitenstaander, die niets met theezakjes heeft, toch een dag heerlijk kan genieten van een theezakjes ruilbeurs.
Moet natuurlijk niet al mijn tijd laten opgaan aan kletsen, al hoewel kletsen en theezakjes uitzoeken prima samen gaan. Tijdens mijn ruil met Sandra en Marjoke, kletsen we heel wat af, reizen naar Japan, de beurs in Italië, de laatste thee weetjes, alles komt ter tafel. En ondertussen komt bovenstaand zakje uit Dubai in mijn verzameling. De uren tikken door en dan komt het moment dat het kwart voor 4 is geworden. De eerste mensen zijn vertrokken, ze komen van ver (België) en moeten nog lang in de auto. Hahaha, wat is lang? 1 uur in de auto nou dat is toch een peulenschil. Jonas blijkt ook al vertrokken te zijn, heb helaas weinig met hem kunnen spreken. Naderhand lees ik op Facebook dat hij een geweldige beurs heeft gehad en daar gaat het natuurlijk om.
Wer moeten dus langzamerhand opruimen, maar er zijn zoveel mensen waar ik niet mee heb kunnen ruilen. Sorry Loes, Irene, Veerle en al die anderen. Volgende keer moet het toch weer eens lukken om te ruilen. Ik ben zeer zeker in Maartensdijk, misschien een idee voor de organisatie om de beurs maar om 8 uur te laten starten. Al denk ik dan dat we om 5 uur nog niet klaar zijn.
Maar het zit er weer op Nancy W geeft me op het laatst nog een doos vol met allemaal kleine doosjes van Revolution ed, deze gaan we thuis doorspitten. O wat was het weer een fantastische dag en tegen half 5 rijden we de parkeerplaats weer af voor 3 uur in de auto richting Oost Groningen maar wel met tussenstop in Nunspeet voor een hapje en een drankje.
En dit is denk ik wel het mooiste zakje van de beurs, misschien wel de goedkoopste in aanschaf en zijn er veel duurdere zakjes toegevoegd aan de verzameling, maar dit zakje is gewoon een beauty. Mocht iemand zich nu afvragen waar slaat de titel op, ach ik heb gewoon op deze dag een oude fiets gezien die een bepaalde indruk op me heeft gemaakt. Een oude fiets stal ik in mijn tuin maar een jonge fiets is voor het rijden.
Wat weer een leuk verslag Maria!
Leuk hoor. En wauw dat zakje is echt tof met de panter.
Je hebt weer goed geruild denk ik.
Groetjes, Rensina
Ik was dus vergeten te vermelden dat er 418 nieuwe zakjes mee naar het noorden zijn gegaan. Heb jij nog wat leuks gevonden in Nice?
Meen je dat nou echt dat je in Maartensdijk om 8 uur wilt beginnen!!!!!!!
Kan het zo veranderen hoor de tijden. 🙂
Nou 8 uur is natuurlijk erg vroeg en ook dan zullen we niet met iedereen kunnen ruilen.
Elke keer weer bedenk ik me aan het eind van de dag, dat ik weer mensen heb teleur moeten stellen omdat de tijd weer te kort was. Maar het was een geweldige beurs, meestal ruil ik na de zomer beter als in mei, maar dat was dus dit keer zeer zeker niet het geval. Ging prima.