Zaterdagmorgen, zoals gewoonlijk al weer om 6 uur wakker, dit is natuurlijk mijn dagelijks ritme en gaat ook in het weekend door, alleen is het dan even naar beneden lopen, kijken of de krant er reeds is, Rambo mag even buiten snuffelen en dan snel weer naar binnen, hij heeft zijn slaap nog lang niet uit en ik? Ik ga ook nog weer lekker mijn bedje in en vandaag gebeurde er dus iets wat ik eigenlijk elke week wel zou willen, ik viel nog weer in slaap tot even na 8 uur. Maar dan is het ook gebeurd en ga ik lekker even krant lezen, kop thee erbij en rustig beginnen. Maar dan moet er toch echt iets gebeuren, aangezien ik doordeweeks geen tijd heb voor boodschappen en huishoudelijke dingen, moet dat echt vandaag gebeuren. Dus op naar de supermarkt en de bakker, dan hebben we het ergste van het weekend gehad. Gaat lekker snel en ik ben al voor 11 uur weer thuis. Komt goed uit, want ik heb kerstboom kopen ook nog in de planning staan.
Maar dat gaat niet door, Jeroen mijn zoon gaat altijd mee, traditie zullen we maar zeggen, maar hij kan beslist niet, as vrijdag heeft hij een examen en er moet vandaag geleerd worden, voor mij onbegrijpelijke dingen op ict gebied. Zondag lukt hem wel en dan is de boomkwekerij en kerstshow ook geopend dus prima dan kan ik vandaag mooi door het huis heen gaan.
Alleen ik heb geen zin, wil iets leuks doen, dus ik wijzig mijn plannen, ik ga achter nieuwe laarzen aan, kan in Nederland niet vinden wat ik wil, dus de grens over. De auto in en binnen een half uur kan ik in Papenburg staan. Hier heb ik de combinatie leuke schoenenzaken, veel kerst en ook nog eens kans op leuke theezakjes. Alleen ben ik dus niet op de hoogte van een wegafsluiting, even voorbij Winschoten houdt het op, ik moet de A7 af en helemaal binnendoor naar de grens.
En dan kom je plotseling op een grijze zaterdagmorgen, op een stukje Groningen, wat zo ontzettend triest is. Bijna altijd heb ik een fotocamera bij me, alleen nu niet. O wat jammer, want ik zie hier het verval en de vergane glorie. Prachtige boerderijen en bijna allemaal zwaar maar dan ook zwaar verwaarloosd. Zo ontzettend jammer, want de locatie is zo mooi. Voor westerlingen misschien “The Middle of Nowhere” maar ik zou zo willen vertrekken vanuit mijn 2 onder 1 kap naar dit gebied. De rust, de stilte, de wijdsheid van de omgeving. Ik rij door maar ben behoorlijk onder de indruk van wat ik heb gezien.
Doe mijn boodschappen, koop wat thee, vind zelfs laarzen, kan tevreden zijn, maar het beeld van eerder deze dag laat me niet los. Ik rij een andere route terug, gaat sneller. Maar iets in mij zegt, ga op een van de komende donkere dagen terug naar het onbekende gebied, neem je camera mee en leg dit vast. Wordt tzt vervolgd.
Zakje hieronder is door mij gekocht vanmorgen, zit reeds in de verzameling, al is dit zakje wel iets lichter van kleur. Maar ik heb dit doosje gekocht omdat het een heerlijke thee is in deze gure maanden.
